ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Περπατώντας πριν αρκετά χρόνια στην Αθωνική χερσόνησο με στόχο να φτάσουμε από το λιμάνι του Μορφονιού προς την ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ περάσαμε δίπλα από ένα πύργο. Ξέροντας ο συνοδοιπόρος μου την αγάπη για την νεότερη και σύγχρονη ιστορία με ρωτά: Ξέρεις τι είναι αυτός ο πύργος? Του απαντώ και εγώ γεμάτος σιγουριά ότι θα είναι τα υπολείμματα – ερείπια από κάποια από τις εκατοντάδες μονές που υπήρχαν τους περασμένους αιώνες και καταστράφηκαν από τις επιθέσεις των πειρατών. Μου απαντά χαμογελώντας ότι πράγματι είναι ότι έμεινε από κάποιο μοναστήρι αλλά όχι οποιοδήποτε μοναστήρι, ήταν μοναστήρι ρωμαιοκαθολικών. Πραγματικά ξαφνιάστηκα, δεν περίμενα ποτέ οι Ρωμαιοκαθολικοί ότι είχαν παρουσία στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, ή καλύτερα προσπάθησαν να έχουν παρουσία εκεί. Το ξαναθυμήθηκα αρκετά χρόνια αργότερα όταν είδα μία αφίσα για ομιλία για το κάστρο των ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ.

 Το άρθρο – παρουσίαση που σας παραθέτω παρακάτω δεν είναι και δεν μπορεί να παίξει το ρόλο κάποιας μελέτης πάνω στο θέμα. Απλά λατρεύοντας ότι κρύβει από πίσω του ιστορία, και τέτοιο πράγμα είναι ολόκληρο το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, με το άρθρο αυτό προσπαθώ να κάνω μία αναφορά στο θέμα της ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ με ότι πηγές μπόρεσα να βρω. 

Η παρουσίαση αυτή γίνεται αναφέροντας ότι πληροφορίες μπόρεσα να βρω για μοναστήρια και την παρουσία της δυτικής εκκλησίας στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ. Μέχρι τώρα λέγοντας παρουσία των δυτικών στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ εννοούσαμε την μονή των ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ και ψάχνοντας για αυτήν τελικά ανακάλυψα ότι υπήρχαν πολλές άλλες μονές δυτικών οι οποίες στην πραγματικότητα εκπροσωπούσαν η κάθε μία τους διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές της Ιταλικής χερσονήσου, αφού τότε η σημερινή Ιταλία ήταν χωρισμένη σε μικρά κρατίδια, τα δουκάτα και τα καπετανάτα. Σε αυτά υπήρχαν ισχυρές οικογένειας που τα έλεγχαν, και μέσα σε όλα τα άλλα μέσα εξουσίας και ελέγχου που είχανε, είχαν και τα δικά τους μοναστήρια στα οποία μάλιστα διορίζανε οι οικογένειες αυτές τους επικεφαλής των μονών. Είμαστε μετά το 900, στο τέλος της πρώτης χιλιετίας λίγο προτού το οριστικό σχίσμα των δύο εκκλησιών, και ήδη οι διαφορές τους είναι εμφανείς. Επίσης από πολιτικής πλευράς έχουμε την Βυζαντινή αυτοκρατορία στα ανατολικά, και την δυτική αυτοκρατορία στα δυτικά. Τότε έχουμε τις πρώτες ενδείξεις για παρουσία των χριστιανών της δυτικής εκκλησίας στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

Καταρχήν από πολύ νωρίς οι Ρωμαιοκαθολικοί προσπάθησαν να έχουν παρουσία στην Αθωνική χερσόνησο. Ήδη λίγο μετά την ίδρυση της πρώτης μονής στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ αναφέρεται η ύπαρξη ρωμαιοκαθολικών μονών, και μάλιστα γίνεται αναφορά για τρεις μονές ρωμαιοκαθολικών:

    1.    ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΟΥ

    2.   ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΟΥ

    3.   ΜΟΝΗ ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ

Και οι τρεις ήταν ιταλικές μονές και για τις δύο πρώτες τα μόνα που μπόρεσα να βρω ήταν κάποιες απλές αναφορές. Η πρώτη φορά που αναφέρεται η μονή ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ σε έγγραφο είναι το 984. Πρόκειται για μία συμφωνία μεταξύ της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ και της μονής Αμαλφινών. Η ίδρυση της μονής Αμαλφινών προσδιορίζεται μεταξύ 985 έως 990 με ιδρυτή της μονής τον ΛΕΩΝ τον ΒΕΝΕΒΕΝΤΑΝΟΣ τον αδελφό του δούκα ΠΑΝΤΟΛΦΟΥ Β’ του ΒΕΝΕΒΕΝΤΟΥ. Δεύτερος ηγούμενος της μονής μετά τον θάνατο του Λέων ήταν ο ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΑΜΑΛΦΙΝΟΣ. Βέβαια οι ιστορικοί αναφέρουν ότι οι παραπάνω χρονολογίες είναι υποθέσεις, αφού η πρώτη ξεκάθαρη αναφορά για την ΜΟΝΗ ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ την συναντάμε το 1010. Επίσης υπάρχουν δύο έγγραφα, ένα του 1017 που αναφέρεται στην παραπάνω μονή και σε κάποιον ΙΩΑΝΝΗ ΑΜΑΛΦΑΤΙΝΟ για το οποίο όμως υπάρχουν αμφιβολίες για την πιστότητά του (αφού μάλιστα το έγγραφο βρίσκεται και εκτός ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ) και ένα δεύτερο το 1035 σε πρωτότυπο έγγραφο που βρίσκεται εντός του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την πιστότητά του.

Τι γνωρίζουμε όμως για τον υποτιθέμενο ιδρυτή της μονής, τον ΛΕΩΝ τον ΒΕΝΕΒΕΝΤΟ?

Τα στοιχεία για τον παραπάνω ως ιδρυτή της μονής τα βρίσκουμε από τον “βίο των ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ” που γράφτηκε στα 1045 από τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ. Μας αναφέρει ότι ο Λέων έφτασε στην Αθωνική χερσόνησο προτού το 1006 λόγω του θανάτου του ΙΩΑΝΝΗ του ΙΒΗΡ και αμέσως ξεκίνησε το χτίσιμο μοναστηριού. Βέβαια πουθενά δεν διευκρινίζεται εάν το μοναστήρι που έχτισε ήταν το Αμαλφιτινό. Με καθαρά επιστημονική προσέγγιση είναι απίθανο την μονή που έχτισε να ήταν η Αμαλφιτινή διότι υπήρχε ο κανόνας οι μονές που γίνονται από μοναχούς εκτός Βυζαντίου να παίρνουν το όνομά τους από το έθνος ή την χώρα στην οποία ανήκει ο κτήτορας. Έτσι ο Λέων είναι απίθανο να έχτισε την μονή των Αμαλφιτινών διότι θα έπρεπε η μονή αυτή να έχει όνομα που να δείχνει την χώρα από την οποία κατάγεται ο Λέων. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

•          Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ έγινε από τον ΙΩΑΝΝΗ τον ΙΒΗΡ
•   Το σέρβικο μοναστήρι που δημιουργήθηκε στα ερείπια της παλιάς μονής Χιλιανδαρίου από τον ΣΑΒΒΑ υιό του ΣΕΡΒΟΥ ΝΕΜΑΝΙΑ.

Και μάλιστα για μεγαλύτερη επιβεβαίωση της ισχύς του παραπάνω κανόνα ας δούμε την ονοματολογία των ρωμαιοκαθολικών μοναστηριών του Άθωνα:

•          ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΟΥ, ιδρύθηκε από τον μοναχό ΛΟΥΚΑ που κατάγεται από την ΣΙΚΕΛΙΑ.
•      ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΟΥ, ιδρύθηκε από τον μοναχό ΑΓΙΟ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ τον ΚΑΛΑΒΡΟ.

Άρα συμπεραίνουμε ότι λογικά η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΜΑΛΦΙΝΟΥ ιδρύθηκε από κάποιον Αμαλφινό και όχι κάποιον Βενεβεντανό όπως ήταν ο Λέων.

Επίσης θα πρέπει να τονίσουμε ότι το ΑΜΑΛΦΙ και το ΒΕΝΕΒΕΝΤΟ ήταν δύο διαφορετικά κράτη και μάλιστα οι σχέσεις τους δεν ήταν και τόσο καλές ώστε να επιτραπεί κάποιο λάθος ή κάποια απόδοση ονόματος στα πλαίσια των καλών σχέσεων.

 

Άρα η μονή που έχτισε ο Λέων δεν ήταν η μονή των ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ, πρόκειται για μία άλλη μονή των δυτικών και λογικά θα έπρεπε να λέγεται μονή ΒΕΝΕΒΕΝΤΑΝΩΝ.

Με δεύτερη ένδειξη για μονή Βενεβεντανών είναι η αναφορά για ύπαρξη και δραστηριότητα του ΙΩΑΝΝΗ του ΒΕΝΕΒΕΝΤΑΝΟΥ, μοναχός που ήρθε στον Άθωνα το 986 από την ιταλική χερσόνησο. Πιο συγκεκριμένα ήταν μοναχός στο μοναστήρι του MONTECASSINO, και το εγκατέλειψε όταν επιβλήθηκε ως «αββάς», δηλαδή ως ηγούμενος της μονής ο Manso από την οικογένεια του που ήταν από τις ισχυρότερες στην περιοχή. Δεν ήρθε απ’ ευθείας στην Αθωνική χερσόνησο αλλά προηγουμένως ταξίδεψε σε Ιεροσόλυμα και στην χερσόνησο του Σινά. Φτάνοντας στον Άθωνα όπου έμεινε σε μοναστήρι, που ενώ η παράδοση λέει ότι ήταν των Αμαλφινών σε ιστορικές πηγές που έχουν μελετηθεί πρόσφατα αναφέρεται ότι ήταν το μοναστήρι του Λέοντα. Το τέλος της παρουσίας του συγκεκριμένου μοναχού στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ γίνεται το 997 όταν ανακοινώνει στον ηγούμενο ότι είδε όραμα ότι θα γίνει ηγούμενος στην μονή του MONTECASSINO, στην οποία και επιστρέφει και γίνεται πράγματι επικεφαλής της μονής.

Μήπως όμως η παραπάνω ιστορία είναι απλώς ένας μύθος που δημιουργήθηκε μέσα από την παράδοση στο πέρασμα των αιώνων? Γιατί μπαίνει ξαφνικά αυτή η αμφιβολία στις πηγές που προανέφερα από τους ιστορικούς?

Διότι πολύ απλά υπάρχουν ασφαλέστατες ιστορικές πηγές που βεβαιώνουν ότι και μετά τον θάνατο του Manso το μοναστήρι παρέμεινε στον έλεγχο της οικογένειάς του αφού για πολλά χρόνια ακόμη η ίδια οικογένεια κράτησε την ισχύ της και τον έλεγχο της περιοχής του MONTECASSINO και του ομώνυμου μοναστηριού.

Και μάλιστα εδώ τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο αφού η συγκεκριμένη μονή απόκτησε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.

Μετά από μερικά χρόνια επικεφαλής της μονής (δηλαδή αββάς) γίνεται ο γιός του Παντόλφου του Β’ ο Ατενόλφος. Αυτός όπως και ο αδελφός του ο Παντόλφος της Κάπουα δέχονται στην μονή του MONTECASSINO υποταγή στον Βυζαντινό αυτοκράτορα. Δηλαδή το μοναστήρι αναγνωρίζει την επικυριαρχία σε αυτό του βυζαντινού αυτοκράτορα και όχι του δυτικού αυτοκράτορα που ήταν ο Ερρίκος ο 2^ος και άρα θα πήρε θέσει εναντίον του.

  

Αυτό όμως τι σχέση έχει με την δικιά μας αναζήτηση? Ας δούμε τα θέματα με την λογική σειρά:

1.    Ιωάννης για να γίνει ηγούμενος στην μονή MONTECASSINO θα έπρεπε να είχε συμφιλιωθεί και να έχει την έγκριση της οικογένειας του Βενεβέντου αφού από αυτήν επιλέγονταν ο επικεφαλής της μονής.
2.     Η οικογένεια του Βενεβέντου είχε επίσης μία μονή που έλεγχε στην Αθωνική πολιτεία.
3.    Η μονή των Βενεβέντων στον Άθωνα βρισκόταν σε μία μοναστική κοινότητα η οποία ήταν υπό την κυριαρχία του Βυζαντινού αυτοκράτορα.
4.      Επίσης η μονή του MONTECASSINO και γενικότερα η οικογένεια των Βενεβέντων βρισκόταν υπό την κυριαρχία του Βυζαντινού αυτοκράτορα.
5.    Άρα η μονή της οικογένειας στον Άθωνα ήταν το καταλληλότερο σημείο για συμφιλίωση και διορισμό του Ιωάννη από την οικογένεια των Βενεβέντων ως αββά της μονής του ΜΟΝΤΕCASSINO.

Άρα η παραπάνω μονή στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο της οικογένειας των Βενεβέντων και δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση να ήταν η μονή των ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ. Δηλαδή επιβεβαιώνουμε για ακόμη μία φορά ότι μιλάμε για μία επιπλέον μονή εκτός από αυτήν των Αμαλφινών.

Ας προσπαθήσουμε όμως να περιγράψουμε τι επικρατούσε τότε στον χριστιανικό κόσμο:

Καταρχήν τότε ιδρύεται στην χερσόνησο του Άθω η μονή της ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ από τον ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΙΤΗ. Η μονή της ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ πολύ γρήγορα αποκτά τεράστια φήμη όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της σημερινής Ελλάδας αλλά σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Η φήμη της πλησιάζει το μέγεθος και την λαμπρότητα των Ιεροσολύμων. Αυτή η φήμη οφείλεται κυρίως στον κτήτορά της τον ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΙΤΗ, και τότε μάλιστα χιλιάδες χριστιανών ερχόντουσαν στην χερσόνησο του Άθω για να γνωρίσουν και να συνομιλήσουν με αυτή την μεγάλη εμβληματική χριστιανική προσωπικότητα. Οι χριστιανοί αυτοί προερχόντουσαν από όλα τα σημεία του χριστιανικού κόσμου,  και της ανατολικής και της δυτικής εκκλησίας όπου οι διαφορές τους σιγά σιγά γινόντουσαν ιδιαίτερα εμφανείς. Ανάμεσα στους προσκυνητές που ερχόντουσαν να γνωρίσουν τον ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΙΤΗ από την δυτική εκκλησία ήταν κυρίως χριστιανοί που προέρχονταν από την ιταλική χερσόνησο. Αυτά τα γνωρίζουμε με βεβαιότητα από τον βίο του ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, στον οποίο μάλιστα αναφέρονται οι πιστοί που ερχόντουσαν από τις περιοχές της Ρώμης, Ιταλίας, Καλαβρίας και Αμάλφης. Ας δούμε όμως γιατί στον βίο του αγίου αναφέρονται αυτές οι συγκεκριμένες περιοχές:

    Τι συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε από τις αναφορές στις περιοχές αυτές στον     βίο του ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΗ?

v Από τον βίο είμαστε βέβαιοι ότι οι περιοχές Καλαβρία και Αμάλφι εκπροσωπούνται με δικές τους μονές στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

v Με την ίδια λογική το ίδιο ισχύει και για την τρίτη περιοχή στην οποία αναφέρεται ο βίος που είναι το καπετανάτο της Ιταλίας.

v Γνωρίζοντας το πρωτόκολλο που ίσχυε τότε για ονοματολογία των μονών βασιζόμενη στον τόπο καταγωγής του κτήτορα συμπεραίνουμε ότι η μονή που προερχόταν από την περιοχή του καπετανάτου της Ιταλίας είναι η μονή του Λέοντα του Βενεβέντου.

v  Μάλιστα ο βίος μας πληροφορεί ότι η προαναφερόμενη μονή ήταν γνωστή ως μονή των Ιταλών ή Ιταλική μονή.

Προσπαθώντας να κάνουμε μία σύντομη ιστορία για την Ιταλική μονή στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ έχουμε τα εξής:

v  Ο Παντόλφος ο Β’ γίνεται δούκας του Βενεβέντου το 981 .

v  Το 981 είναι η εξακριβωμένη με τα μέχρι τώρα στοιχεία χρονολογία που ήρθε ο Λέων με τους μαθητές του στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

v  Αρχικά φιλοξενήθηκε στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ που μόλις είχε χτιστεί.

v  Σύντομα ο Λέων με τους μαθητές του και με την βοήθεια των μοναχών της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ χτίζει την δικιά του μονή.

v  Το 993 πιθανότατα έρχεται στην μονή του Λέοντα ο μοναχός Ιωάννης ο Βενεβεντάνος.

v  Το 997 ο Ιωάννης ο Βενεβεντάνος εγκαταλείπει την μονή και επιστρέφει στην Ιταλική χερσόνησο.

v  Η μονή υπάρχει σίγουρα εώς το 1045 αφού τότε αναφέρεται σε έγγραφο.

v  Το 1071 διαλύεται το καπετανάτο της Ιταλίας.

v  Κατά πάσα πιθανότητα η συγκεκριμένη μονή έσβησε με το τέλος του καπετανάτου.

Τελειώνοντας ας συγκεντρώσουμε τα ονόματα των μονών της δυτικής εκκλησίας που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ:

                              I. ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΟΥ

                           II. ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΟΥ

                        III.ΜΟΝΗ ΑΜΑΛΦΙΝΩΝ

                        IV.ΜΟΝΗ ΙΤΑΛΩΝ ή ΜΟΝΗ ΒΕΝΕΒΕΝΤΑΝΩΝ

Εώς τώρα όμως δεν έχουμε κάνει καμία ουσιαστική αναφορά για την μονή των Αμαλφινών που είναι και η μοναδική μονή από την οποία και έχουμε κάποια ερείπια και συγκεκριμένα πάνω από το λιμάνι του ΜΟΡΦΟΝΙΟΥ έχουμε τα ερείπια του πύργου των Αμαλφινών. Τι γνωρίζουμε για αυτήν την μονή. Έχω βρει ελάχιστες πληροφορίες που πολλές από αυτές είναι αντιφατικές σε σχέση με τα προηγούμενα που αναφέραμε για την ιταλική μονή. Σας παραθέτω ότι μπόρεσα να βρω σποραδικά για την μονή των Αμαλφινών:

Ø  Καταρχήν ο πύργος των Αμαλφινών ή όπως λέγεται ο πύργος της Μορφωνούς είναι ότι απέμεινε από το μοναστήρι των Αμαλφηνών.

Ø  Το μοναστήρι των Αμαλφηνών ήταν ένα από τα πρώτα και μεγάλα μοναστήρια του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Ø     Ιδρύθηκε από επτά μοναχούς από το Αμάλφι της Ιταλίας το 10^ο αιώνα.

Ø     Ο πύργος χτίστηκε εντός της μονής τον 11^ο αιώνα.

Ø  Το μοναστήρι στηριζόταν οικονομικά από την κοινότητα των Αμαλφηνών εμπόρων της Κωνσταντινούπολης.

Ø  Η μονή πήρε πτωτική πορεία όταν άρχισε η παρακμή του Βυζαντίου. Ο λόγος ήταν ότι γρήγορα παρήκμασε και η Αμαλφηνή κοινότητα της Κωνσταντινούπολης και χωρίς χρήματα δεν μπόρεσε να κρατηθεί στην ζωή η μονή αυτή.

Ø  Το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε μετά την Δ’ σταυροφορία (δηλαδή μετά το 1204).

Ø  Το 1287 με απόφαση του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Β’ Παλαιολόγου παραχωρούνται τα ερείπια και τα κτήματά της στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ.

Ø  Ο πύργος διατηρήθηκε διότι παρέμεινε σε χρήση για αμυντικούς λόγους έναντι των συχνών επιθέσεων των πειρατών.

Ø  Ο πύργος ανακατασκευάστηκε τον 16^ο αιώνα.

Σας παραθέτω και κάποια στοιχεία για τον πύργο των Αμαλφινών:

  Ø  Είναι παρόμοιος και αρχιτεκτονικά αλλά και σε μέγεθος με τον πύργο του      αρσανά της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ (βουλγάρικο).

  Ø    Βασικό μορφολογικό του χαρακτηριστικό είναι οι προεξέχουσες αντηρίδες.

  Ø Ανακατασκευάστηκε στις αρχές του 16^ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα          επεκτάθηκε σε ύψος χωρίς όμως στα νέα τμήματά του να ακολουθείτε την   ίδια αρχική αρχιτεκτονική.

Ένα τελευταίο στοιχείο που θα ήθελα να σας αναφέρω είναι διαβάζοντας παλαιότερα σε δοκίμιο για την ορθόδοξη εκκλησία στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αναφερόταν ότι οι Ιταλοί σχεδίαζαν την επανίδρυση της μονής των Αμαλφινών υπό τον έλεγχο βέβαια της παπικής εκκλησίας θεωρώντας την κατάκτηση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του άξονα μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε η ρωμαιοκαθολική εκκλησία να εισέλθει στην Αθωνική χερσόνησο. Το σχέδιο τους δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί χάρη στην αρνητική θέση που κράτησε ο Χίτλερ.

Δυστυχώς άλλες πληροφορίες δεν μπόρεσα να βρω, οποιαδήποτε διόρθωση, επισήμανση ή συμπλήρωση είναι καλοδεχούμενη στο mail: pathstomountathos@gmail.com .