ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΕΚ ΚΟΛΛΙΤΣΟΥ

Στην ανάρτηση αυτή θα δούμε το βίο και την ζωή του ρουμάνου ιερομόναχου Διονύσιου απο την Κολλιτσού και συγκεκριμένα από το ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Είναι ο γέροντας για τον οποίο έρχονται εκατοντάδες ρουμάνοι χριστιανοί κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν στον τάφο του και στο κελλί στο οποίο ζούσε. Μία από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες της ρουμάνικης ορθόδοξης εκκλησίας αλλά και της σύγχρονης αθωνικής πολιτείας. Ταπεινός και σοφός όπως αρμόζει σε κάθε αγιορείτη ασκητή δίδαξε με την ζωή του πως πρέπει να είναι ο μοναχισμός. Η ζωή του είναι πραγματικά από μόνη της μία ιστορία του ορθόδοξου μοναχισμού και παρακάτω αυτήν θα σας παρουσιάσουμε συγκεντρώνοντας ότι στοιχεία μπορέσαμε να βρούμε στο διαδίκτυο. Βρήκαμε και βιβλιογραφία για τον γέροντα αλλά δυστυχώς ήταν στα ρουμάνικα και στάθηκε αδύνατη η μετάφρασή τους.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΠΟ ΚΟΛΛΙΤΣΟΥ

Σε πολλούς είναι γνωστός και ως «ο τυφλός γέροντας». Ο Ρουμανικής καταγωγής Γέροντας Διονύσιος ήρθε στο Άγιο Όρος σε ηλικία 17 ετών, το 1926. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν τυφλός. Ήρθε με μία παρέα από τέσσερις νέους το 1926. Ο ένας ήταν διάκος από τη Σκήτη Μάγκουρα της Μολδαβίας, από όπου και ξεκινήσανε για να έρθουν στην αθωνική χερσόνησο. Ο γέροντας Διονύσιος ήταν ο πιο μικρός της παρέας αφού ήταν μόλις δεκαεπτά ετών. Εκείνα τα χρόνια στην αθωνική χερσόνησο υπήρχαν πολλοί Ρουμάνοι μοναχοί. Υπήρχαν δεκάδες καλύβες και κελλιά ρουμάνικα. Η παρέα αυτή επιδίωκε να τους  πάρουν συνοδεία σε κάποιο κελλί. Αλλά οι περισσότερες καλύβες είχαν συνοδεία και ήταν δύσκολο. Επίσης τότε οι μοναχοί έπρεπε και να δουλέψουν σκληρά για να ζήσουν. Έτσι μόλις έφτασαν στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ πήγανε σε μία καλύβα στη Μονή Παντοκράτορος που ήταν Ρώσικη. Η καλύβα αυτή ήταν κενή αφού είχαν πεθάνει οι πατέρες που την επάνδρωναν και έτσι έμεινε η καλύβα στη Μονή. Είχε μία πολύ όμορφη εκκλησία, αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η συγκεκριμένη καλύβα είχε αγοραστεί από κάποιους πατέρες που ήταν εκεί και σε αυτήν φιλοξενήθηκαν για πέντε χρόνια. Βέβαια η ομάδα αυτή των τεσσάρων μοναχών  δεν είχε δικά της χρήματα για να την αγοράσει από τους άλλους μοναχούς. Η τιμή αγοράς ήταν δέκα χιλιάδες δραχμές τις οποίες δεν τις είχαν αφού τότε το συγκεκριμένο ποσό ήταν ένα σοβαρό χρηματικό ποσό. Η λύση που βρήκαν ήταν ένας έμπορος Ρουμάνος με το όνομα Μιχαήλ. Είχε δουλέψει στα Ιεροσόλυμα, και τότε είχε ένα μαγαζί στις Καρυές. Αυτός με την εγγύηση του εξομολόγου γέροντά τους, τους δάνεισε τα χρήματα. Τότε βέβαια ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας για την συγκέντρωση και επιστροφή των δανεικών χρημάτων. Από τους πέντε μοναχούς που ήταν σε αυτό το κελλί οι δύο συμπεριλαμβανομένου και του γέροντα Διονύσιου πήγανε στην Μονή Ιβήρων για να δουλέψουν ως εργάτες. Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν και πολλοί πρόσφυγες από την μικρασιάτικη καταστροφή που είχαν έρθει από τη Μικρά Ασία για να δουλέψουν στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ. Το μεροκάματο των εργατών ήταν 20 δραχμές την ημέρα και το φαγητό. Το ωράριο ήταν από την ανατολή εώς την δύση του ηλίου και συνεχώς για φαγητό είχαν φασόλια. Έτσι σε τρία χρόνια ξόφλησαν το χρέος τους. Τότε συνάντησαν έναν άλλο άγιο Γέροντα που τους πρότεινε μία άλλη καλύβα, τον «Άγιο Τύχωνα» που βρίσκονταν πιο ψηλά από τις Καρυές. Εκεί εγκαταστάθηκε η ομάδα του πατέρα Διονύσιου άλλα πέντε χρόνια. Και το 1937 κατεβήκαν στην Κολιτσού και συγκεκριμένα στο ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. Το κελλί είχε τότε μόνο την εκκλησία.Ττο σπίτι δεν υπήρχε και η εκκλησία ήταν χωριστά. Στο σημείο που είναι σήμερα το σπίτι ήταν βουνό. Το επάνδρωσαν έξι – επτά νέοι. Ξεκίνησαν  ισιώνοντας το μέρος. Πρώτα έκαναν πεζούλια και σιγά-σιγά έχτισαν και το σπίτι. 

Στην συνέχεια ήρθε η γερμανική Κατοχή με πολύ δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα και το Άγιο Όρος. Τις μεγάλες  δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει το ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ τις ξεπέρασε με την βοήθεια της Μονής Βατοπαιδίου. Μάλιστα επειδή η μονή Βατοπαιδίου τους απαγόρευε να κόψουν καστανιές για ξυλεία που χρειάζονταν στην ανοικοδόμηση του κελλιού την κουβαλήσανε από τη Μονή Φιλοθέου και την Καρακάλλου, με μία βάρκα που δανειζόντουσαν η οποία βέβαια δεν είχε μηχανή αλλά μόνο κουπιά!!  ΣΤο συγκεκριμένο κελλί μάλιστα στην εποχή της κατοχής δεν έφτασε γερμανός στρατιώτης αφού γενικά οι γερμανοί εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μέχρι την μονή Βατοπαιδίου. Αλλά την περίοδο του εμφυλίου αρκετές φορές το επισκέφθηκαν οι αντάρτες. 

Μετά τον εμφύλιο υπήρξε μία σταθερότητα και παράλληλα μία αρκετά μεγάλη αυστηρότητα από την μονή στην οποία υπάγονταν, δηλαδή την μονή Βατοπαιδίου όσο ήταν ιδιόρρυθμη. Όταν έγινε κοινοβιακή τα πράγματα καλυτέρευσαν αφού άρχισε η μονή να ενδιαφέρεται πραγματικά για τα κελλιά που της ανήκουν και να τα βοηθάει όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτή είναι σε συντομία η ζωή ενός πραγματικά σοφού και ταπεινού αγιορείτη μοναχού, του γέροντα Διονύσιου από την Κολλιτσού που επέστρεψε στον Δημιουργό το 2004.