Σε αυτή την παρουσίαση θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε την βιογραφία του ΟΣΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ στον οποίο είναι το κελί αφιερωμένο που επισκεφθήκαμε τόσες φορές στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
Λέγοντας καταρχήν ΟΣΙΟ, είναι επίθετο που προέρχεται από την αρχαία ελληνική γλώσσα με το οποίο χαρακτηρίζουμε τους ανθρώπους που είναι αφιερωμένοι στον θεό. Γενικά οι όσιοι στην ορθόδοξη πίστη είναι μία ξεχωριστή και σημαντική ομάδα αγίων. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για μοναχούς ή μοναχές ή ασκητές οι οποίοι αρνήθηκαν τις ανέσεις του κόσμου στον οποίο ζούσαν και αφοσιώθηκαν στον Ιησού Χριστό με πνευματική άσκηση και σωματική στέρηση. Έτσι ενώ οι ΜΑΡΤΥΡΕΣ δοκιμάστηκαν στο μαρτύριο του αίματος, οι ΟΣΙΟΙ δοκιμάστηκαν στο μαρτύριο της συνειδήσεως και στην συνέχεια έγιναν άγιοι.Στην ομάδα των οσίων ανήκει και ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ.
Η επίσημη ονομασία του αγίου είναι "ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ". |
| Το πανέμορφο κελί του ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ. |
Γιορτάζει στις 12 Ιουνίου κάθε χρόνο αφού είναι σταθερή γιορτή.
Λείψανα του Αγίου βρίσκονται σε δύο μονές στον Ελλαδικό χώρο, στην ομώνυμη μονή στην Κερατέα Αττικής και στην Ιερά Μονή Λειμώνος Λέσβου.
 |
| Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ στην Κερατέα Αττικής |
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΑΓΙΟΥ
Θεωρείτε από τους σημαντικότερους ασκητές της Ορθοδοξίας. Ασκήτεψε στις ερήμους της Αιγύπτου. Έζησε τον 4ο αιώνα μ.χ. και καταγόταν από την Περσία. Ο πατέρας του ήταν βασιλιάς της Περσίας την εποχή εκείνη. Η μητέρα του δεν μπορούσε να κάνει παιδιά και μετά από πολλές προσευχές και παρακλήσεις ο θεός ανταποκρίθηκε στις προσευχές της και έμεινε έγκυος. Αφού γεννήθηκε ο Άγιος Ονούφριος ο πατέρας του είδε όραμα με το οποίο ο θεός καλούσε τον βασιλιά να ονομάσει το παιδί του Ονούφριο και να το οδηγήσει σε συγκεκριμένο μοναστήρι στη Θηβαϊδα της Αιγύπτου. Εκείνος υπάκουσε και τέλεσε το μυστήριο της Βαπτίσεως δίνοντας στον μικρό το όνομα Ονούφριος και αμέσως μετά τον οδήγησε στο μοναστήρι. Το ταξίδι για να φτάσει από την Περσία στην Αίγυπτο ήταν μεγάλο και επίπονο. Ο πατέρας μαζί με τον γυιό συνοδεύονταν από πλήθος υπηρετών. Η παράδοση λέει ότι στην μακρινή τους πορεία τους ακολουθούσε ελαφίνα που έδινε το γάλα της στο νεογνό για να μπορεί να τρώει. Φτάνοντας στο μοναστήρι ο βασιλιάς και πατέρας του Ονούφριου συναντήθηκε με τον ηγούμενο της μονής που τον ενημέρωσε για τα γεγονότα. Εκείνος προβληματίστηκε για το παρουσία του παιδιού και το πως θα μεγαλώσει στην μονή. Τότε ο πατέρας του απάντησε ότι είναι θεία εντολή και του εξιστόρησε το γεγονός με την ελαφίνα. Η ελαφίνα αποχωρόντας ο πατέρας παρέμεινε στην περιοχή και κάθε μέρα θήλαζε τον μικρό Ονούφριο μέχρι να μεγαλώσει και να απογαλακτιστεί.Από παιδί φαινόταν η κλήση που είχε προς τον μοναχισμό. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στο κοινοβιακό μοναστήρι στην Ερμούπολη της Θηβαϊδος όπου και διδάχθηκε στις βασικές αρχές του ορδοξου μοναχισμού, που είναι η υπακοή, η σωματική εγκράτεια, η πνευματική καθαρότητα και η ταπεινότητα. Στην διαπαιδαγώγησή του ως μοναχός βοήθησε πάρα πολύ το κοινοβιακό σύστημα της μονής. Αυτό αποτελεί την αυστηρότερη μορφή του ορθόδοξου μοναχισμού και διαμορφώθηκε από τον Άγιο Παχώμιο τον 4ο αιώνα μ.χ. στην ευρύτερη περιοχή της Αιγύπτου. Σε αυτή την μονή ο Άγιος Ονούφριος ζούσε σε μία μεγάλη λαύρα μοναχών με το όνομα Σμαούν. Εκεί με το πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε σε Αββάς, δηλαδή σε πνευματικό οδηγό ή καλύτερα σε πνευματικά καταξιωμένο μοναχό.
Μάλιστα την πνευματική του καθοδήγηση είχαν αναλάβει γέροντες που είχαν φτάσει στην πνευματική τελειότητα και ζούσαν σαν άγγελοι του Θεού. Μεγαλώνοντας θέλησε να γίνει ασκητής δοκιμάζοντας τις σωματικές και πνευματικές του αντοχές. Έτσι ξεκίνησε περπατώντας μόνος του στήν έρημο συναντώντας τελείως τυχαία την καλύβα του ασκητή-ερημίτη Ερμία που τον περίμενε αφού του το αποκάλυψε ο Θεός. Ο Ερμίας τον οδήγησε σε μία καλύβα που βρίσκονταν κάτω από έναν πολύ μεγάλο φοίνικα σε μία παραδεισένια τοποθεσία με νερά να τρέχουν και πουλιά να κελαηδούν. Πέρα όμως από την όμορφη περιγραφή θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες στην έρημο ήταν και είναι πολύ δύσκολες για το ανθρώπινο σώμα. Την ημέρα έχουμε πολύ υψηλές θερμοκρασίες ενώ το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει πολύ χαμηλά και με τις εναλλαγές αυτές να ασκούν μεγάλη ταλαιπωρία και καταπόνηση. Ο Άγιος Ονούφριος τρέφονταν με χόρτα και ως ένδυμα χρησιμοποιούσε μεγάλα φύλλα από φοίνικα.Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες με αποτέλεσμα πολλές φορές ο Άγιος να μένει λιπόθυμος από την εξάντληση που του προκαλούσε η δίψα, η πείνα, η ζέστη της ημέρας και το κρύο της νύχτας. Επίσης το σώμα του ήταν πάρα πολύ ταλαιπωρημένο από την ζέστη και τον ήλιο. Αποτέλεσμα των κακουχιών ήταν πολλές φορές να λιποθυμεί. Η παράδοση λέει ότι όταν πια είχε υποφέρει σωματικά αρκετά ο Θεός για να τον βοηθήσει έστειλε άγγελο φροντίζοντας για την εξεύρεση τροφής. Μάλιστα αναφέρεται ότι δίπλα στον μεγάλο φοίνικα εμφανίσθηκε χουρμαδιά που παρήγαγε δώδεκα τσαμπιά με καρπούς ένα για κάθε μήνα του χρόνου έτσι ώστε να μπορεί ο Άγιος να τρέφεται και να διατηρείται στην ζωή. Επίσης μεγάλωσαν χορτάρια, θάμνοι και μικρά δέντρα των οποίων τα φύλλα χρησίμευαν ως τροφή. Εκεί ο Ονούφριος ασκήτεψε με μεγάλη πνευματική άσκηση αποκτώντας μεγάλη φήμη στους ασκητές της ερήμου αλλά και στους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής. Πολλοί ασκητές τον επισκέπτονταν ζητώντας του συμβουλές σε πνευματικά και θεολογικά ζητήματα, αλλά και την ευχή του. Εκεί ασκήτεψε για πολλά χρόνια, πιο συγκεκριμένα για εξήντα ολόκληρα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του που ήρθε όταν τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος. Και οι δύο ήταν μεγάλες ασκητικές μορφές. Εκείνος τον έθαψε κάτω από τον αγαπημένο του τεράστιο φοίνικα στον οποίο και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Αυτός στην συνέχεια έγραψε και την βιογραφία του Αγίου Ονουφρίου και μάλιστα για την δικιά του ασκητική ζωή χαρακτηρίστηκε και αυτός ως Όσιος Παφνούτιος. Μάλιστα κατά την ταφή του ο Άγιος Παφνούτιος αναγκάστηκε να σχίσει στά δύο το μοναδικό χιτώνα που φορούσε ο ίδιος για να τυλίξει το σώμα του Αγίου Ονούφριου με το μισό και με το άλλο μισό να καλύψει το δικό του σώμα.
 |
| Από τον εορτασμό του Αγίου στα Ιεροσόλυμα. Γενικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής τιμάται ιδιαίτερα. |
Μάλιστα την πνευματική του καθοδήγηση είχαν αναλάβει γέροντες που είχαν φτάσει στην πνευματική τελειότητα και ζούσαν σαν άγγελοι του Θεού. Μεγαλώνοντας θέλησε να γίνει ασκητής δοκιμάζοντας τις σωματικές και πνευματικές του αντοχές. Έτσι ξεκίνησε περπατώντας μόνος του στήν έρημο συναντώντας τελείως τυχαία την καλύβα του ασκητή-ερημίτη Ερμία που τον περίμενε αφού του το αποκάλυψε ο Θεός. Ο Ερμίας τον οδήγησε σε μία καλύβα που βρίσκονταν κάτω από έναν πολύ μεγάλο φοίνικα σε μία παραδεισένια τοποθεσία με νερά να τρέχουν και πουλιά να κελαηδούν. Πέρα όμως από την όμορφη περιγραφή θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες στην έρημο ήταν και είναι πολύ δύσκολες για το ανθρώπινο σώμα. Την ημέρα έχουμε πολύ υψηλές θερμοκρασίες ενώ το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει πολύ χαμηλά και με τις εναλλαγές αυτές να ασκούν μεγάλη ταλαιπωρία και καταπόνηση. Ο Άγιος Ονούφριος τρέφονταν με χόρτα και ως ένδυμα χρησιμοποιούσε μεγάλα φύλλα από φοίνικα.Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες με αποτέλεσμα πολλές φορές ο Άγιος να μένει λιπόθυμος από την εξάντληση που του προκαλούσε η δίψα, η πείνα, η ζέστη της ημέρας και το κρύο της νύχτας. Επίσης το σώμα του ήταν πάρα πολύ ταλαιπωρημένο από την ζέστη και τον ήλιο. Αποτέλεσμα των κακουχιών ήταν πολλές φορές να λιποθυμεί. Η παράδοση λέει ότι όταν πια είχε υποφέρει σωματικά αρκετά ο Θεός για να τον βοηθήσει έστειλε άγγελο φροντίζοντας για την εξεύρεση τροφής. Μάλιστα αναφέρεται ότι δίπλα στον μεγάλο φοίνικα εμφανίσθηκε χουρμαδιά που παρήγαγε δώδεκα τσαμπιά με καρπούς ένα για κάθε μήνα του χρόνου έτσι ώστε να μπορεί ο Άγιος να τρέφεται και να διατηρείται στην ζωή. Επίσης μεγάλωσαν χορτάρια, θάμνοι και μικρά δέντρα των οποίων τα φύλλα χρησίμευαν ως τροφή. Εκεί ο Ονούφριος ασκήτεψε με μεγάλη πνευματική άσκηση αποκτώντας μεγάλη φήμη στους ασκητές της ερήμου αλλά και στους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής. Πολλοί ασκητές τον επισκέπτονταν ζητώντας του συμβουλές σε πνευματικά και θεολογικά ζητήματα, αλλά και την ευχή του. Εκεί ασκήτεψε για πολλά χρόνια, πιο συγκεκριμένα για εξήντα ολόκληρα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του που ήρθε όταν τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος. Και οι δύο ήταν μεγάλες ασκητικές μορφές. Εκείνος τον έθαψε κάτω από τον αγαπημένο του τεράστιο φοίνικα στον οποίο και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Αυτός στην συνέχεια έγραψε και την βιογραφία του Αγίου Ονουφρίου και μάλιστα για την δικιά του ασκητική ζωή χαρακτηρίστηκε και αυτός ως Όσιος Παφνούτιος. Μάλιστα κατά την ταφή του ο Άγιος Παφνούτιος αναγκάστηκε να σχίσει στά δύο το μοναδικό χιτώνα που φορούσε ο ίδιος για να τυλίξει το σώμα του Αγίου Ονούφριου με το μισό και με το άλλο μισό να καλύψει το δικό του σώμα.
Σε γενικές γραμμές η ταπεινή και λιτή ζωή του ήταν η απόλυτη προσωποποίηση αυτών που είπε ο Απόστολος Παύλος: "Γύμναζε εαυτόν προς ευσέβειαν", δηλαδή γύναζε και συνήθιζε τον εαυτό σου στην εξάσκηση της άγιας ζωής. Μάλιστα η παράδοση λέει ότι κατάφερε στον θάνατό του να αναχωρήσει στην άλλη ζωή αχίτωνας ξεπερνώντας έτσι την εντολή του Κυρίου που είπε ότι ο έχων δύο χιτώνες να δώσει τον ένα.
Στα χωριά της Κρήτης τον ονομάζουν και Αη Ρούφνη. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι ο Αη Ρούφνης, δηλαδή ο Άγιος Ονούφριος ρουφά τα στάχυα που έχουν τα χωράφια νωρίς το καλοκαίρι όταν οι ιδιοκτήτες τους δεν τον σέβονται και δεν σέβονται και την μνήμη του. Για αυτό το λόγο οι αγρότες στην Κρήτη στις 12 Ιουνίου δεν θερίζουν και δεν αλωνίζουν για να τιμήσουν την γιορτή του.
Επίσης είναι ο αγαπημένος άγιος των κουρέων που τον τιμούν ιδιαίτερα αφού πάντα εμφνίζεται με την χαρακτηριστική μεγάλη γενείαδα του. Τέλος θεωρείται ο προστάτης της Δικαιοσύνης, των δικαστών και των δικαζομένων.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ
Υπάρχει μία όμορφη ιστορία για την παιδική ηλικία του ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ που νομίζω αξίζει να αναφερθεί:
Βλέποντας την βιογραφία του γνωρίζουμε ότι ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ από πολύ μικρός εντάχθηκε σε μοναστήρι. Σε ηλικία λοιπόν πέντε ετών όταν πεινούσε πήγαινε στον τραπεζάρι και του ζητούσε φαγητό. Εκείνος πάντα του έδεινε ψωμί, ελιές και φρούτα. Κάποια στιγμή ο τραπεζάρης παρατήρησε ότι πολύ συχνότερα ο μικρός ζητούσε ψωμί και αμέσως μετά εξαφανιζόταν. Υπέθεσε ότι ο μικρός τάϊζε κάποιο ζωάκι. Αυτό όμως διότι συνεχιζόταν για πολύ καιρό αποφάσισε μία μέρα να τον ακολουθήσει. Τότε έκπληκτος είδε ότι ο Ονούφριος πήγαινε στο καθολικό της μονής. Βλέποντας κρυφά από το παράθυρο του ναού και είδε έκπληκτος ότι ο Ονούφριος συνομιλούσε με τον Ιησού που ήταν βρέφος στην εικόνα με την Παναγία στο τέμπλο του ναού και μάλιστα Του έδινε το ψωμί που έπαιρνε ο Ιησούς. Ο τραπεζάρης εξιστόρισε το γεγονός στους υπόλοιπους μοναχούς και ο ηγούμενος έδωσε εντολή να μην του ξαναδώσουν ψωμί και να του πουν να του δώσει ψωμί Αυτός που μέχρι χθες τον τάϊζε ο μικρός Ονούφριος. Την επόμενη μέρα ο τραπεζάρης αρνήθηκε να του δώσει ψωμί και εκείνος στεναχωρημένος πήγε στην εικόνα και εξιστόρησε τι συνέβει στον Ιησού. Τότε ο Ιησούς του έδωσε ένα ψωμί, τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε να το κουβαλήσει. Οι μοναχοί βλέποντας τι συνέβει τον βοήθησαν να το φέρει έξω από το ναό και μάλιστα έτρωγαν από αυτό πολλές μέρες χωρίς να τελειώνει. Από τότε οι υπόλοιπο μοναχοί κατάλαβαν ότι μεγαλώνοντας ο Ονούφριος θα γίνει μεγάλος ασκητής και ορθόδοξος μοναχός.
Μιά άλλη ιστορία αναφέρεται στην συνάντηση του ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ με τον ΟΣΙΟ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟ:
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ συνάντησε τον ΑΓΙΟ ΟΝΟΥΦΡΙΟ πέρνωντας οδηγίες από τον Θεό μέσα στην τεράστια έρημο. Όταν έφτασε στο σημείο που βρισκόταν ό Άγιος Ονούφριος εκείνος του παρουσιάστηκε μπροστά του γυμνός και δασύτριχος. Το σώμα του ήταν καλυμμένο με τρίχες σαν να ήταν άγριο ζώο. Στη μέση φορούσε ζώνη από βλαστούς δέντρων. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ τρόμαξε και ανέβηκε σε ένα βράχο για να προφυλαχθεί και να κρυφτεί. Ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ του είπε να μην φοβάται και να έρθει κοντά του. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ζήτησε να τον συγχωρέσει για την συμπεριφορά του και να του δώσει ευλογία. Αφού συζήτησαν για πολλές ώρες για θέματα θεολογικά και πίστης στο τέλος του λέει ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ. Ο Θεός σε έστειλε έτσι ώστε αύριο να μπορέσω να επιστρέψω στον Δημιουργό και εσύ να ενταφιάσεις το σώμα μου. Και έτσι έγινε, την επόμενη πέθανε ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ και τον έθαψε στην έρημο δίπλα στον μεγάλο φοίνικα.
 |
| Εκκλησία αφιερωμένη στον ΑΓΙΟ ΟΝΟΥΦΡΙΟ στην Κρήτη. |
Επίσης είναι ο αγαπημένος άγιος των κουρέων που τον τιμούν ιδιαίτερα αφού πάντα εμφνίζεται με την χαρακτηριστική μεγάλη γενείαδα του. Τέλος θεωρείται ο προστάτης της Δικαιοσύνης, των δικαστών και των δικαζομένων.
 |
| Εκκλησία αφιερωμένη στον ΑΓΙΟ ΟΝΟΥΦΡΙΟ στην Κρήτη. |
Υπάρχει μία όμορφη ιστορία για την παιδική ηλικία του ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ που νομίζω αξίζει να αναφερθεί:
Βλέποντας την βιογραφία του γνωρίζουμε ότι ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ από πολύ μικρός εντάχθηκε σε μοναστήρι. Σε ηλικία λοιπόν πέντε ετών όταν πεινούσε πήγαινε στον τραπεζάρι και του ζητούσε φαγητό. Εκείνος πάντα του έδεινε ψωμί, ελιές και φρούτα. Κάποια στιγμή ο τραπεζάρης παρατήρησε ότι πολύ συχνότερα ο μικρός ζητούσε ψωμί και αμέσως μετά εξαφανιζόταν. Υπέθεσε ότι ο μικρός τάϊζε κάποιο ζωάκι. Αυτό όμως διότι συνεχιζόταν για πολύ καιρό αποφάσισε μία μέρα να τον ακολουθήσει. Τότε έκπληκτος είδε ότι ο Ονούφριος πήγαινε στο καθολικό της μονής. Βλέποντας κρυφά από το παράθυρο του ναού και είδε έκπληκτος ότι ο Ονούφριος συνομιλούσε με τον Ιησού που ήταν βρέφος στην εικόνα με την Παναγία στο τέμπλο του ναού και μάλιστα Του έδινε το ψωμί που έπαιρνε ο Ιησούς. Ο τραπεζάρης εξιστόρισε το γεγονός στους υπόλοιπους μοναχούς και ο ηγούμενος έδωσε εντολή να μην του ξαναδώσουν ψωμί και να του πουν να του δώσει ψωμί Αυτός που μέχρι χθες τον τάϊζε ο μικρός Ονούφριος. Την επόμενη μέρα ο τραπεζάρης αρνήθηκε να του δώσει ψωμί και εκείνος στεναχωρημένος πήγε στην εικόνα και εξιστόρησε τι συνέβει στον Ιησού. Τότε ο Ιησούς του έδωσε ένα ψωμί, τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε να το κουβαλήσει. Οι μοναχοί βλέποντας τι συνέβει τον βοήθησαν να το φέρει έξω από το ναό και μάλιστα έτρωγαν από αυτό πολλές μέρες χωρίς να τελειώνει. Από τότε οι υπόλοιπο μοναχοί κατάλαβαν ότι μεγαλώνοντας ο Ονούφριος θα γίνει μεγάλος ασκητής και ορθόδοξος μοναχός.
Μιά άλλη ιστορία αναφέρεται στην συνάντηση του ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ με τον ΟΣΙΟ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟ:
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ συνάντησε τον ΑΓΙΟ ΟΝΟΥΦΡΙΟ πέρνωντας οδηγίες από τον Θεό μέσα στην τεράστια έρημο. Όταν έφτασε στο σημείο που βρισκόταν ό Άγιος Ονούφριος εκείνος του παρουσιάστηκε μπροστά του γυμνός και δασύτριχος. Το σώμα του ήταν καλυμμένο με τρίχες σαν να ήταν άγριο ζώο. Στη μέση φορούσε ζώνη από βλαστούς δέντρων. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ τρόμαξε και ανέβηκε σε ένα βράχο για να προφυλαχθεί και να κρυφτεί. Ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ του είπε να μην φοβάται και να έρθει κοντά του. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ζήτησε να τον συγχωρέσει για την συμπεριφορά του και να του δώσει ευλογία. Αφού συζήτησαν για πολλές ώρες για θέματα θεολογικά και πίστης στο τέλος του λέει ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ. Ο Θεός σε έστειλε έτσι ώστε αύριο να μπορέσω να επιστρέψω στον Δημιουργό και εσύ να ενταφιάσεις το σώμα μου. Και έτσι έγινε, την επόμενη πέθανε ο ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ και τον έθαψε στην έρημο δίπλα στον μεγάλο φοίνικα.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Ονούφριε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐν σαρκὶ μιμησάμενοι, ὤφθητε ἐρήμου πολίται, καὶ χαρίτων κειμήλια, Ὀνούφριε Αἰγύπτου καλλονή, καὶ Πέτρε τῶν ἐν Ἄθῳ ὁ φωστήρ· διὰ τοῦτο τοὺς ἀγῶνας ὑμῶν ἀεί, τιμῶμεν ἀναμέλποντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι' ὑμῶν πάσιν ἰάματα.
ΚΟΝΤΑΚΙΟ
Φῶς νοητὸν καὶ οὐράνιον, Πέτρε λαβὼν ἐν καρδίᾳ σου, τῆς ἀκηράτου Τριάδος δοχεῖον ὤφθης λαμπρότατον, καὶ χάριν τῶν θαυμάτων ἀπείληφας, κραυγάζων, Ἀλληλούϊα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου