ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ?

Υπάρχει ο μύθος ότι τα μοναστήρια παίρνουν την περιουσία αυτών που θέλουν να γίνουν μοναχοί. Και μάλιστα κάποιοι βάζουν το ηθικό ζήτημα τι γίνεται με τα παιδιά των ανθρώπων που θέλουν να γίνουν μοναχοί? Γιατί θα πρέπει να μείνουν χωρίς περιουσία και να την «αρπάξει» το μοναστήρι? Το τι συμβαίνει πραγματικά θα το δούμε σύντομα παρακάτω:

Πραγματικά το θρησκευτικό δίκαιο προβλέπει ο υποψήφιος μοναχός να χάνει την περιουσία του και αυτή να περνάει στην μονή που μονάζει. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο μοναχός είναι υποχρεωμένος να παραδώσει το σύνολο της περιουσίας του στο μοναστήρι, στο οποίο πρόκειται να διαμείνει για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.

Πιο συγκεκριμένα ο νόμος ΓΥΙΔ/1909 «Περί Γενικού Εκκλησιαστικού Ταμείου και Διοικήσεως Μοναστηριών» προβλέπει: «Ο καρείς μοναχός τεθνηκώς το βίω λογίζεται και για το λόγο αυτό κληρονομείται δις, ήτοι αφενός από, και δια, της κουράς και αφετέρου από του πραγματικού θανάτου τους». Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα, ποια διαδικασία ακολουθούν σήμερα οι μονές του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ?

Σύμφωνα με το άρθρο 101 εδάφιο α’ του καταστατικού χάρτη του Αγίου Όρους η ακίνητη περιουσία του μοναχού περνάει στα χέρια της μονής μόνο εάν εκείνος τη διαθέσει εγγράφως σε αυτή, ενώ η μεταβίβαση της κινητής περιουσίας του στη μονή γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο.

Δηλαδή, ένας μοναχός δεν είναι υποχρεωμένος να παραδώσει την περιουσία του στη μονή. Για να γίνει αυτό πρέπει να έχει κάνει διαθήκη. Πιο συγκεκριμένα πρέπει να έχει συντάξει διαθήκη πριν την κουρά. Αυτή η διαθήκη πρέπει να είναι έγκυρη και να μην έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του αναγκαστικού δικαίου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει την περιουσία του να την παραχωρεί στους συγγενείς πρώτου βαθμού, οι οποίοι έχουν νόμιμο δικαίωμα στην περιουσία, όπως ορίζει ο νόμος. Άρα κάποιος που έχει παιδιά και αποφασίσει να γίνει μοναχός, μπορεί προτού ξεκινήσει την διαδικασία ένταξης στην μονή να κάνει διαθήκη και να δώσει την περιουσία του στα παιδιά του.